Hallo allemaal,

Eindelijk is hier dan mijn eerste reisblog, het heeft even geduurd maar hier is het dan toch:
Donderdag (27 augustus) is het dan allemaal echt begonnen, mijn reis naar Australië. Maar voor dat ik kon gaan was er zondag (23 augustus) nog een afscheidsfeestje voor mij georganiseerd waarbij bijna idereen kwam. Iedereen had een leuk kaart of cadeautje (deze staan nu allemaal in mijn kamer).

Het vervelendse afscheid was pas op schiphol. Opa had een busje gehuurd waar we met 9 personen in konden en m'n oom en tante kwamen wat later. Eerst natuurlijk even inchecken, maar daarna konden we nog rustig even vliegtuigen kijken en wat foto's maken. Maar om 8 uur was het dan toch echt zo ver, op daar de gate. Iedereen dag zeggen en daar ging ik dan, op naar de andere kant van de wereld!

Op schiphol op zoek naar je gate is gelukkig niet zo moeilijk. De douane door en gewoon de bordjes volgen en dan wachten tot je eindelijk aan boord mag. Mijn eerste vlucht was van Amsterdam naar Dubai. Aan boord werd ik eerst ontvangen door stewardessen met een hoedje met een sjaal eraan, daarna ben ik lekker gaan zitten en heb ik een film kunnen kijken, tot ze langs kwamen met eten (een heel diner om half twaalf 's nachts). De rest van de vlucht heb ik geslapen.

Aangekomen in Dubai moest ik eerst op zoek naar de juiste gate, deze was in Amsterdam namelijk nog niet bekend. Het vliegveld was wel 10 keer zo groot als Schiphol bijna dus zodra je een bord ziet met vluchtinformatie ga je kijken en ben je blij dat je het eindelijk hebt gevonden. Jammer dan, hier stonden alleen de vluchten op die vertrokken van de gate C (1 t/m zoveel) na een hoop gepuzzel kwamen al mijn reisgenoten en ik erachter dat een aantal van ons eerst verder moesten lopen. Dus 10 minuten lang lopen en daar was dan eindelijk een bord met alle vluchten. Iedereen op zou naar zijn eigen vlucht en laat de vlucht naar Perth vertrekken van gate A. dus opnieuw een eindlopen naar de douane (deze ging nog sneller dan in Amsterdam) en dan opzoek naar de trein die je een stukje kan helpen sneller te gaan maar als je de trein uit bent moet je nog steeds tien minuten lopen helaas. Maar dan eindelijk ben je daar wel. Omdat ik Dubai in totaal 4 uur moest wachten was er nog genoeg tijd over om daar te zitten. Gelukkig kwamen hier elke keer mensen naar toe voor andere gates wat me wakker hield net als de mensen die met mij wilde appen.

Om 10.10 was het dan zover: de vlucht naar Perth: 10.35 uur in een vliegtuig! Al snel bleek dat het vliegtuig lang niet vol was, dus dat ik twee stoelen had om wat lekkerder te kunnen liggen. Dat is dan ook wat ik vooral heb gedaan, geslapen , een film gekeken en wat getekend(het cadeautje van mama) en niet te vergeten dat ik papieren moest invullen wat ik kwam doen, wat ik meehad en of ik speciale dingen had gedaan vlak voor ik hier kwam. En dan midden in de nacht was ik daar: Australië.

Eerst krijg je een paspoort/ visum controle en omdat ik niet zeker was of ik alles goed had aangegeven heb ik hulp gevraagd aan de man die de controle deed en hij heeft me heel lief geholpen. Dan ga je opzoek naar je koffer en dan komt het spannendste stuk: de douane. Een lange rij mensen waarbij de helft zo mag door lopen en de andere helf een kofferscan krijgt, natuurlijk was ik de gelukkige, maar alles was goed en mocht daarna gewoon door zonder de koffer te openen.

Voor mijn laatste vlucht moest ik met de bus naar een ander vliegveld, maar ik moest eerst navragen hoe ik daar kwam. Maar er werd mij verteld dat deze nog dicht was en ik moest wachten tot 4 uur. Dit was het vervelendste stuk midden in de nacht wakker blijvenen moeten wachten, zonder iets te kunnen doen. Gelukkig was het in Nederland nog dag en had mijn familie genoeg vragen om mij wakker te kunnen houden. Om vier uur kon ik dan met de bus naar het andere vliegtuig, mezelf inchecken, de koffer in het goede vliegtuig stoppen (Let op: hier zijn er alleen computers die je hier mee helpen en wat mensen die rondlopen om hopeloze mensen als mij te helpen). Opnieuw door de douane (hier had ik een extra drugs test, het moest mijn geluksdag zijn geweest) en wachten. En om 7.30 kon ik eindelijk naar Paraburdoo. 1,5 uur slaap na een nacht wakker te zijn gebleven, het kon niet beter.

Zodra ik het vliegtuig uit kwam waren daar Caitlin en Mikayla naar mij aan het zwaaien en Annie (de moeder) kwam er vrij snel achteraan. Dus uit het vliegtuig, de trap af, lopen door een hek en het eerste wat je krijgt is een grote knuffel van twee meisjes die je nog nauwelijks kent (iets beters kun je niet wensen na zo'n lange vlucht). We hebben op het vliegveld nog even wat gedronken en leerde meteen wat nieuwe mensen kennen. Mijn koffer lag gewoon ergens op een karretje, waar ik het eraf kon halen en toen konden we gaan.

Het was nog geen 10 minuten rijden en we waren er al en ik had meteen een rondleiding gehad. Eerst kreeg ik natuurlijk een rondleiding door het huis en was er genoeg om mij te vertellen. Ik ontmoette meteen een vriendinnetje van de meisjes dat langs kwam: Caitlin (op haar ga ik misschien ook passen). En na een klein beetje te hebben gegeten heb ik eerst even mogen slapen. Ik was daarna bezig mijn koffer uit te pakken toen Caitlin en Mikayla langs kwamen om mij een cadeautje te geven. We hebben nog even gespeeld en daarna werd Caitlin helaas ziek en zijn wij vroeg gaan eten. De vorige nanny kwam nog even langs en daarna ben ik met Mikayla mee gegaan, zodat ze kon skeeleren. En die nacht heb ik heerlijk geslapen.

Op zondag konden we niet zoveel doen, Caitlin was namelijk nog steeds ziek, maar de ''oude'' nanny kwam 's middags weer even langs en nodigde ons uit voor een ander afscheidsbarbecue waar ik en Mikayla mee naartoe zijn gegaan. Er wonen hier echt super lieve mensen bleek al heel snel. Weer thuis gingen we dan avondeten (geen grap) en gingen de meisjes naar bed en hebben Annie en ik heel gezellig de hele avond tv gekeken en gekletst.

Vandaag was dan de eerste dag dat de meisjes naar school gingen, dus vroeg opstaan en daarna snel naar het vliegtuig om de andere nanny uit te zwaaien en ''uncle Berry'' die na zijn nachtdienst even een weekje naar Bali ging. We hebben een nieuw telefoon kaartje voor mij gekocht dus wil je me niet whatssappen, maar een gewoon berichtje sturen moet je even naar mijn nummer vragen.

Na zo'n vijf dagen is er dan eindelijk hier iets van mij te lezen, misschien iets te lang maar ik hoop dat het toch leuk genoeg is om te lezen.

Groetjes Mandy

PS: foto's volgen