Lieve allemaal,

Vanmorgen heb ik mama en Suzanne weer terug naar het vliegveld gebracht, na twee super leuke weken. Toen ze twee weken geleden op vrijdagmorgen aankwamen was ik zo enthousiast, maar het was ook wel een gek idee dat mama en Suzanne hier plotseling zouden zijn en ik was toch bang dat ze niet zouden begrijpen wat ik hier zo leuk vind. Gelukkig kon ik dan eindelijk naar het vliegveld om ze op te halen. Zul je zien dat ze als laatste uit het vliegveld komen, maar dan kan ik ze eindelijk weer knuffelen. Nu was het plots een stuk koeler dan gisteren en konden we zelfs ‘s morgens de airconditioning uit zetten, maar mama en Suzanne wilde nog steeds het zwembad in. Ik heb al minstens twee weken niet meer gezwommen aangezien het kouder was geworden. Toch ben ook ik netjes met mijn voeten het water in gegaan. Verder heb ik mama en Suzanne rondgereden in het dorp en ze alles laten zien, al is er niet zo veel te laten zien. ’s Avonds kwamen Ross en Susie gezellig langs voor een BBQ, zij zouden namelijk op vakantie gaan en dit was de laatste kans dat ze mama en Suzanne konden ontmoeten.

Zaterdag gingen we op vakantie naar Coral Bay! Misschien is Paraburdoo niet echt een paradijs, maar Coral Bay zeker wel. Op de weg ernaartoe zagen we een dingo! Voor mij was dit de eerste in het wild die ik in Australië heb gezien. Hoewel ik heel enthousiast was, was mama (maar ze vond de dingo ook leuk hoor, hoor ik net wanneer mama dit controleerde) dit wat minder, zij was nog aan het wachten op een kangoeroe. Natuurlijk hebben we het strand laten zien en de rest van het kleine Coral Bay.

Op zondag zijn we naar Exmouth gereden om hier nog wat winkeltjes in te gaan (Suzanne vond natuurlijk weer een nieuw jumpsuit), de bakkerij te laten zien en om naar Turquoise Bay te gaan. Op onze weg naar Turquoise Bay hebben we mama een Emoe laten zien en uiteindelijk heeft ook mama een kangoeroe gezien en niet gewoon eentje, maar er waren er zoveel zodra we het nationale park in reden, ook ik had er nog niet zo veel bij elkaar gezien in het wild. Natuurlijk hebben we ook gesnorkeld in Turquoise Bay en heb ik mama en Suzanne eindelijk het mooie koraal kunnen laten zien. Ik weet dat ik het helemaal geweldig vind, maar ik weet ook dat Suzanne niet een groot fan is van de zee, toch ging ze mee en heeft ook zij het allemaal kunnen zien. Op maandag hebben we ons vermaakt in Coral Bay, met zwemmen, snorkelen en zijn we ook naar de haaienbaai gelopen, al waren we buiten het seizoen en hebben dus ook geen enkele haai gezien.

Verder zijn we dinsdag op een Manta Ray tour gegaan. Met een kleine groep hebben we de hele dag op een boot gezeten. We zijn op zoek gegaan naar Manta Rays zodat we met ze konden zwemmen en we hebben er dan ook eentje gevonden. Dit was wel wat anders als in Exmouth met de grote groep manta rays, deze keer was er één enorme manta ray, met wie we allemaal mee zwommen. Toch is het super speciaal om met zo’n groot dier te zwemmen, zonder dat zij er iets van aantrekken. Toen we naar een paar keer in en uit de boot te zijn gegaan en hebben gezwommen met de Manta Ray zijn we terug de boot in gegaan om lunch te hebben en zagen we een tijgerhaai rond en onder de boot zwemmen! Natuurlijk wilde we ook graag wat schildpadden zien, maar dat was nog niet zo gemakkelijk. Gelukkig wist de kapitein wel waar we naar toe moesten om ze misschien te zien, en waar we anders voor een mooie snorkel konden gaan. Wonder boven wonder, hadden we geluk en waren er hier inderdaad twee schildpadden. Behalve het mooie koraal waren we allemaal afgeleid door de twee schildpadden, waar we allemaal mee zwommen. Je kon zo dichtbij komen en ze waren zo groot, het was echt super gaaf. Tot Annie en ik naar een ander stuk koraal zwommen en een van de schildpadden volgenden. Nadat alle drukte weg was en terwijl Annie de schildpad via een kant benaderde deed ik dit van de andere en plots zag ik een haai! In mijn schrik zwom ik weg en vergat Annie, maar toen ik eindelijk haar aandacht had, had zij niets gezien! Ik was zo geschrokken en Annie had gewoon niets gezien! Vrij snel daarna was het tijd om weer de boot in te gaan en tijd om weer richting Coral Bay te gaan na een lange dag.

Woensdagmorgen hadden we ook nog een leuk uitje gepland, een Buggietour. Annie en ik zouden beiden rijden, Annie met Caitlin en ik met mama, Suzanne en Mikayla. We hadden een tour door de duinen en over het strand. Zo gingen we naar een schildpadden strand, hier mocht je niet op komen, maar vanaf de rotsen erboven konden we toch verschillende schildpadden in de zee zien zwemmen. Daarna zijn we ook nog naar een ander strand gegaan, waar we konden snorkelen. Het water was hier niet helder blauw en je moest eerst een stukje het water in voor je ook maar iets kon zien, maar daarna was het super mooi en hebben we zelfs verschillende fel blauwe zeesterren gezien. Helaas waren mama en Suzanne wat aan de kant gebleven en hebben zij de zeesterren dus helaas niet kunnen zien, gelukkig hebben ze nog wel wat gesnorkeld. Ne de tour was het alweer onze laatste middag in Coral Bay en zijn we dus nog even voor een snorkel gegaan, hebben we lekker in het water gespeeld en hebben we de vissen gevoerd, tijdens de speciale voedingsshow.

Daarna was het donderdag al weer tijd om terug naar Paraburdoo te gaan. Mama Coral Bay laten zien was niet zo’n groot probleem, nu had ik nog een week om mama te laten zien wat ik de afgelopen acht maanden heb gedaan en waarom ik hier nog zo graag wat langer wil blijven. Gelukkig kon ik hier haar ook nog Karijini laten zien en had Annie vier daagjes vrij genomen en hoefde ik nog niet meteen te werken.

Op vrijdag zijn we dan ook met Annie naar Tom Price gegaan, nu de meisjes weer naar school gingen. Natuurlijk zijn we hier naar het visitors centrum gegaan, veel meer bijzonders is ook hier niet, maar er is hier wel wat meer informatie en ik kon ze wat meer informatie laten zien van Karijini.

Op zaterdag was het Annie haar verjaardag en zouden we een tour door de mijn krijgen. Natuurlijk moest er ’s ochtends een taart worden gebakken en wanneer de meisjes weg waren, konden wij ons verkleden en klaarmaken voor de mijn. Annie had al een auto en na al die tijd kreeg ik ook een kijkje in de mijn. De mijn hier is boven de grond en verzameld ijzererts, natuurlijk wist ik dit al, maar hoe het er precies uit zou zien, geen idee. Het is groot, heel groot er zijn hier gewoon geasfalteerde wegen. Hoe wel Annie niet over alles wat kon vertellen, nam ze ons wel mee en vertelde wat zij normaal doet. Zo zagen we de gaten in de grond, de explosieven die ze erin stoppen en de kabels die alles verbinden. Maar behalve dat was er na de lunch een stuk dat moest worden opgeblazen. We waren wat vroeg en moesten dus even wachten, maar toen kwamen Annie haar collega’s die de blast zouden doen eraan. Het leuke was dat mama de knopjes mocht indrukken en uiteindelijk dus de blast heeft gedaan. Na de blast was het tijd voor ons om weer terug te gaan. Ik had nog een taart te versieren en we moesten ons nog klaar maken voor de drive in. Mama en Suzanne kwamen precies op het goede moment, zo konden ook zij de Drive In een keertje mee maken. Ook Candice kwam naar de Drive In en samen hebben we beide films gekeken en natuurlijk ook Annie haar verjaardagstaart gegeten.

Zondag was een rustige dag maar Carl kwam met Chantal langs voor diner, wat super gezellig was. Maandag was Annie haar laatste dag vrij en was het voor ons eindelijk tijd om naar Karijini te gaan! Ik nam mama en Suzanne naar Fern Pool en Fortescue Falls, De plek waar ik zelf ook de eerste keer naar toe ben geweest. Natuurlijk zijn we eerst naar het visitors centrum geweest en daarna kon ik eindelijk het beste van de Pilbara laten zien. Eerst zijn we naar Fern Pool geweest en zijn natuurlijk naar de waterval gezwommen en hebben er ook onder gezeten, dat is toch echt het leukste. Daarna zijn we naar Fortescue Falls geweest, helaas was het nu al mei en was het water al flink afgekoeld en was het water hier toch echt iets te koud, gelukkig kon je ook via de rotsen naar de waterval lopen, die om het hoekje was. Verder zijn we ook nog een heel stuk de gorge in gelopen, al zijn we naar een half uur weer snel terug gegaan. We wilde graag Circular Pool van bovenaf zien en een ijsje bij het visitors centrum halen die al om vier uur zou sluiten (we waren nog net op tijd hoor).

Dinsdag, woensdag en donderdag moest Annie werken en ik dus ook. Ik kon mama nu laten zien hoe ik normaal mijn dag besteed, al was het nu wel wat anders dan normaal. Zo zijn we woensdag voor lunch naar de Milkbar geweest en zijn we donderdag tijdens school nog even naar Tom Price geweest. Ik was blij dat mama kon zien wat ik normaal doe, maar of ze dat in deze drie dagen echt heeft kunnen zien. Het is moeilijk uit te leggen dat op de meisjes passen mijn werk is en dat als Annie regels heeft, ik dezelfde moet hebben. Zo moest mama lachen dat ik de meisjes hun kamer liet opruimen na hun douche, terwijl mijn kamer ook nooit echt netjes was.

Vrijdag was het opeens al weer de laatste dag, plots waren de twee weken al weer om. Gelukkig hebben we nog wel even met z’n drietjes door het dorp kunnen lopen en nog even gezellig kunnen kletsen, voor de koffers al weer moesten worden gepakt. Vanmorgen heb ik mama en Suzanne dan ook echt naar het vliegveld moeten brengen en uitgezwaaid, met de verwachte tranen. Ik heb twee super weken gehad en ben enorm blij dat mama en Suzanne zijn geweest.

Nu is het bijna tijd voor mij om ook mijn koffer te pakken, want ik heb nieuws! Ik heb een baantje op een station gevonden vorige week zaterdag en vertrek morgen voor drie maanden naar Cheela Plains, 90 km verderop. Ik ben enorm blij, na deze drie maanden mag ik namelijk nog een extra jaartje in Australië blijven. Annie zal geen nieuwe au pair nemen voor deze drie maanden, het gaat namelijk maar om vijf weken dat ze moet werken en alle vrienden hebben al aangeboden om op te passen. Ik moet nog wel even wennen aan het idee dat ik nu zo plotseling ook de meisjes en Annie ga verlaten, maar ik kom terug. De deal met Annie was dat ik nu kon gaan, als ik daarna weer terug kom en blijf tot het einde van het jaar en daarna mag ik gaan reizen. Afgelopen zaterdag heb ik Robin, de eigenaar al wel ontmoet, maar het blijft toch even spannend, ik weet namelijk nog niet precies wat ik allemaal ga doen en hoe het zal zijn. Zoals ik al vaak heb gezegd is Paraburdoo in ‘the middle of knowwhere’, de station is dat pas echt, Paraburdoo is het dichtstbijzijnde dorpje en is 90km verderop. Verder zijn de buren ook een paar honderd kilometer verderop. Gelukkig hebben we vanavond nog heel gezellige plannen, de jaarlijkse picknickdag van Rio Tinto is namelijk. En morgen zal Annie me na lunch wegbrengen en zal ik weer iets compleets nieuws gaan doen, maar ik zal jullie op de hoogte houden.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy