Lieve allemaal,

Morgen is het dan eindelijk zo ver, ik ga weer naar huis! De laatste week was toch wel wat anders dan ik had verwacht. Afgelopen zaterdag zijn we met z’n allen (alle werkers) wezen kamperen. Niet iedereen helaas zoals de bedoeling was, maar met Pauline en Rosse, Dougie en Charlotte en Mat (hij is de man die van alles op het kamp bouwt, maar hij had nu net twee en een halve maand vakantie gehad, vandaar dat ik hem nog niet eerder had gezien). Op de station is een oude kleine goudmijn en daar vlakbij is een rivier, waar door de regen vorige maand ook water in was. Zodra we een plek hadden gevonden hebben we snel wat hout gezocht voor een vuur. Daarna zijn we naar de goudmijn gereden. Deze was helemaal verlaten en we konden dus rustig rond kijken. Alles was achter gelaten, zo had je er allemaal oude auto’s, hele slaap verblijven en allerlei apparatuur. Er was zelfs stroom en telefoon bereik, er was namelijk een enorm telefoonpaal. Er moet hier veel goud hebben gezeten, al lijkt het maar klein. Ook was het huis van de eigenaar er nog, die heel soms nog even terug komt, helaas was deze afgesloten. We waren namelijk opzoek naar een metaal detector, zelf konden we het goud namelijk helaas nog niet vinden. Dougie is zelfs nog een ladder in een diep donker gat geklommen, al was Charlotte hier niet heel blij mee, na al een aantal biertjes en met een niet heel betrouwbaar uitziende ladder, maar ook hier was niets te zien. Na een paar onderdelen te hebben gevonden die op de station kunnen worden gebruikt, zijn we weer terug gegaan naar de kampeerplek en hebben hier het vuur weer wat groter gemaakt en de swag’s uitgerold. Een swag is een mengsel tussen een tent en een slaapzak (ik zal proberen een foto op de blog te zetten). We hebben heerlijk boven het vuur gebarbecued en een heel gezellige avond gehad en gelukkig hield het vuur ons lekker warm. Ook de volgende morgen hebben we heerlijk bacon & egg’s gehad van boven het vuur en helaas moesten wij daarna weer terug naar het kamp, er was namelijk nog genoeg te doen en ik moest nog steeds al mijn uren maken wilde ik morgen vertrekken.

Vandaag heb ik in plaats van mijn gebruikelijke schoonmaken met de koeien gewerkt. Ik ben namelijk mee geweest musteren! Hierbij worden alle koeien uit één weiland bij elkaar gedreven en dan worden de stieren er tussenuit gehaald en worden apart gezet. De weilanden hier zijn alleen wel iets groter en zijn geen grote grasvlakten, maar een stuk woestijn met allerlei kleine boompjes en struikjes. Om te musteren werd er dan ook gebruik gemaakt van een helikopter die de koeien wat makkelijker kon spotten en ook opjagen naar de juiste plek waar de motors bij kunnen. Verder waren Dougie, Charlotte en Mat op de motors ook druk opzoek naar koeien en met de motor is het gemakkelijk om de koeien op te jagen, al deze koeien zijn namelijk al getraind, dit hebben ze al vaak moeten doen. Ik zat samen met Ross in de buggie van Dougie en Charlotte. Omdat wij wat groter waren was het voor ons wat lastiger om overal te komen, en daardoor raakte wij uiteindelijk onze groep van 30 koeien kwijt helaas. Gelukkig hadden wij rond lunch alle koeien bij elkaar en een groep van ruim 500 koeien bij elkaar is enorm. Maar de koeien bij elkaar krijgen duurde wel lang, maar was niet het lastigste, nu moesten uit de groep van 500 koeien 21 stieren worden gehaald. Met de motor rijden ze de groep in zodra we een stier hebben gevonden en dan is het proberen de stier eruit te halen en de koeien bij elkaar te laten. Toen we uiteindelijk 23 stieren hadden gevonden, dit verbaasde ons, maar de extra 2 zijn waarschijnlijk uit een ander weiland op een of andere manier hier terecht gekomen. Daarna zijn Carlotte, Ross en ik met de stieren gaan lopen en Dougie en Mat met de koeien. Ze werden in verschillende weilanden gezet en dit duurde ook nog een flink aantal uren. Maar uiteindelijk hadden wij de stieren waren ze moesten zijn en hoewel het voor Dougie en Mat nog wat langer duurde waren zij uiteindelijk om half zeven ook klaar en konden we uiteindelijk allemaal toch samen eten. Omdat dit mijn laatste avond was had Pauline speciaal voor mij een taart gebakken en versierd.

Morgen zal ik op de homestead nog moeten schoonmaken en natuurlijk mijn kamer en badkamer ook en dan zal ik rond de middag weer terug naar Paraburdoo gaan!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy