Lieve allemaal,

Ik ben net vanmiddag weer terug gekomen van Cheela Plains station. De laatste drie dagen ben ik druk geweest met het helpen van Pauline met koken en bakken. Op zondag werd ik pas om vier uur opgehaald en voor we naar het kamp reden zijn we eerst naar de kampeerplek van de roeiers gegaan. Toen ik aankwam was iedereen op het kamp al aan het eten en kon ik zo aanschuiven.

Maandag kwamen de roeiers pas na de middag, ’s morgens hadden Pauline en ik dus alle tijd om alles voor de BBQ die avond voor te bereiden. We hadden enorme salades, gelukkig had Pauline de cheesecake voor dessert al klaar. Natuurlijk moesten alle snacks, ontbijt, lunch en avondeten voor de volgende dag alvast worden voorbereid. Natuurlijk moest ook alles worden schoongemaakt, zodat we aan schone tafels konden gaan zitten. Toen we na de BBQ eindelijk klaar waren zijn we al snel naar bed gegaan. De volgende morgen moesten we al weer vroeg op. Robin kwam elke morgen al het eten voor de dag ophalen. Wij moesten dus ’s morgens om half zeven alles in koelboxen hebben gestopt en het ontbijt hebben opgewarmd. Zodra Robin dan weg was konden wij bezig met het eten voor de roeiers de volgende dag en ons eigen avondeten natuurlijk. Omdat de roeiers de eerste dag (maandag avond) op het kamp hadden geslapen moesten wij op dinsdag alle wc en douches schoonmaken en natuurlijk de kampgrond en zitplek, waar we allemaal hadden gebarbecued. Met een groep van 20 roeiers, met begeleiders en drie families die ook logeerden die nacht was het een flinke schoonmaak. Ook dinsdag hadden we dus weer een dag van 11 uur werken, gelukkig was woensdag al weer de laatste dag. Natuurlijk moest ik weer vroeg opstaan, na alles in de koelboxen was en Robin het had opgehaald was alles wat er nog moest worden gedaan het eten voor donderdag voor te bereiden, zonder avondeten en met lunch waren we dan ook al klaar. Mat (the builder) moest naar Tom Price om zijn zoontje op te halen, die langs kwam voor een weekje om papa weer even te zien en na die week zouden ze samen weer naar huis in Adelaide vliegen. Hij was zo zenuwachtig dat we al snel de auto in gingen, richting Paraburdoo. Mat vertelde hoe fijn Pauline het vond dat ik weer langs kwam. Zo had ze iemand om weer gezellig te kletsen, dat was best fijn om te horen, ik ben altijd bang dat ik in de weg loop. Ik heb snel nog even geholpen met de boodschappen en werd daarna netjes thuis gebracht. Nu ben ik eerlijk gezegd best moe en lui, maar ben blij om weer thuis te zijn. Morgen zal Annie weer moeten werken en met de schoolvakantie zullen de meisjes de hele dag thuis zijn, maar we zullen wel wat leuke dingen bedenken om te doen.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy