Lieve allemaal,

Ik ben weer veilig thuis na ons Newman avontuur dit weekend. Annie maakte me met de minuut zenuwachtiger voor het rijden. Ze was heel bezorgt en iedereen dacht met mij mee. Zodra ik de auto in stapte kreeg ik een telefoontje van een andere familie of ik misschien achter hun aan wilde rijden als het niet was gelukt met Ray, allemaal super lief. Maar de rit ging helemaal goed, geen dieren aangereden, behalve een paar vlinders dan. Het was wel even spannend toen we plots in de verte een grote zwarte wolk zagen van een bosbrand en we steeds dichterbij kwamen, maar nog lang niet langs de weg gelukkig. Na drie en een half uur waren we er dan eindelijk en het was lekker om even de benen weer te kunnen streken, al was het nog wel een zoektocht om het jeugdcentrum te vinden (ik reed er voorbij en had dit niet helemaal door). In de hal konden we onze swag’s en kleren neerleggen en daarna was het al snel weer tijd om ons klaar te maken voor het zwembad. Om vier uur zouden de warm-ups beginnen en de openingsceremonie en er werden zelfs nog een paar racen gehouden. De meisjes mochten beiden al één race doen, een estafette race, ze deden het super goed, maar waren zelf een beetje teleurgesteld dat ze geen prijzen hadden gewonnen. Al werden de racen gestopt door een thunderstorm die eraan kwam. Op het zwembad hadden ze allerlei kraampjes, ook met eten dus hebben we hier snel wat patatjes gegeten. Aangekomen in het jeugdcentrum moesten Annie en Dean natuurlijk worden gebeld en werd er een heleboel gekletst. Caitlin was erg moe, maar omdat we allemaal in één zaal sliepen wilde ze nog niet naar bed. Gelukkig hadden we er om negen uur wel genoeg van en zijn we allemaal naar bed gegaan. Er was behoorlijk wat gesnurk die nacht en kinderen die wakker waren en begonnen te giechelen, maar het was ook super gezellig.

Zaterdag was een hele lange dag, zeker als je met 40 graden de hele dag vlak naast een zwembad zit, maar er niet in mag springen. De dag begon al vroeg, de wekkers ging ook al af om kwart over vijf, maar we waren gelukkig allemaal op tijd op het zwembad voor de warming-ups. Vandaag waren het alleen individuele races en Caitlin deed, borstcrawl, schoolslag en rugslag en Mikayla deed, schoolslag en rugslag. Beiden deden ze alleen de 50 meter, zodat ze geen turns hoefden te doen en de kans dat ze gediskwalificeerd werden was kleiner. Toch werd Caitlin bij schoolslag gediskwalificeerd wanneer ze de muur maar met één hand aanraakte in plaats van twee, we weten nu in ieder geval dat ze dit nooit meer zal vergeten. Ik was super trots op de meisjes en wanneer Mikayla plots eerste werd in haar wedstrijd schoolslag (10^de van alle kinderen van haar leeftijd) heb ik Annie meteen een berichtje gestuurd. Toen er om half vijf weer een tunderstorm aan kwam dachten we dat het was afgelopen, maar deze keer was de onweer al snel weg, toch besloten wij om alvast te gaan douchen (dit moest op het zwembad, er waren geen douches in het jeugdcentrum). ’s Avonds hebben we met iedereen die in het jeugdcentrum sliep pizza’s gegeten en er weer een gezellige avond van gemaakt, maar we zijn netjes weer om negen uur naar bed gegaan. Door het zwemmen en het warme weer was iedereen vast heel erg moe, iedereen sliep veel eerder en er was minder last van snurken of enige andere afleiding.

Zondag was al weer onze laatste dag en hoewel we pas om kwart voor zeven op het zwembad moesten zijn, was het toch haasten om alle swag’s weer op te rollen en alles in de auto te krijgen. Gelukkig waren we weer net op tijd voor de warming-ups. Caitlin hoefde niet meer te zwemmen, Mikayla alleen nog een estafette race aan het einde van de morgen. Natuurlijk was het weer behoorlijk warm en om elf uur begon Caitlin er wel genoeg van te krijgen, maar we zijn iedereen blijven aanmoedigen. Toen alle races om kwart over twee eindelijk klaar waren was iedereen zo blij en werd er snel opgeruimd. Toch zijn we nog even naar de subway geweest voor een broodje voor onderweg en moest er nog even worden getankt, daarna was het weer snel terug naar huis, voor het donker zou worden. Ook op de terugweg reed Ray weer voor ons uit en hadden we de radio aan. We reden het dorp net uit en hoorden op de radio al mensen praten over de bosbrand en dat de wegen waarschijnlijk zouden worden afgesloten, daar zaten wij natuurlijk niet op te wachten. Gelukkig was dat pas 50 km verderop, maar hoe dichter we bij de brand kwamen hoe spannender het werd. De weg was inderdaad afgesloten en niemand wist nog voor hoelang. Ook de meisjes op de achterbank werden steeds banger, zodra we de vlammen zagen moest ik Caitlin eerst beloven dat we niet zouden dood gaan vandaag om haar wat rustiger te krijgen. Gelukkig kwamen we op precies het goede moment want voor ons werd de weg net weer geopend, van één kant dan, er was een klein gat in het vuur waar we snel doorheen konden. Met het vuur aan beide kanten vlak langs de weg en wij die over het midden van de weg moesten rijden was wel even een moment dat ik heel blij was dat ik Ray voor me had rijden en wist dat ik er gewoon door moest gaan. Ik heb gevraagd de meisjes foto’s te maken, deze zal ik ook op de blog zetten. De rest van de weg was geen probleem en hoewel we wel wat regen hadden waren er geen problemen. Het was wel fijn om thuis te komen en Annie was er ook dus na snel de auto te hebben uitgepakt hebben we er een movienight van gemaakt en daarna lekker snel naar bed.

Ik had verwacht dat ik de meisjes wakker zou moeten maken, maar de enige die problemen had met uit bed komen was ik. Ik heb net snel even de meisjes was gedaan en de swag’s en slaapzakken zijn aan het luchten, nu dus maar lekker even rustig aan doen.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy