Helemaal terug

Lieve allemaal,

Het is al weer ruim een week geleden dat ik terug ben in Paraburdoo en ik ben al weer zo druk geweest. Toen ik vorige week terug was, was het weer zo gezellig en het duurde het niet lang voor Annie vroeg of ik niet wat langer wilde blijven, tot maart of april bijvoorbeeld. Ik heb hier nog geen antwoord op gegeven. Voor nu ben ik blij dat ik terug ben en ga ik zo snel mogelijk mijn visum aanvragen en daarna zal ik plannen gaan maken. Ik wil namelijk zeker nog meer van Australië zien. Ook de meisjes waren weer blij om mij te zien en Mikayla vroeg meteen of ik nu wel echt bleef, sinds Exmouth en mijn verjaardag wilde ze dit eerst even duidelijk hebben. Donderdag moest ik meteen weer werken en dit zouden een drukke 8 dagen zijn. Op donderdag kwam uncle Berry al weer langs voor koffie en bracht wat zand voor de nieuwe stukken tuin (in juli hebben ze nog wat extra aan de tuin veranderd). Op vrijdag kwam Carl ook langs. Ook hij wist dat ik weer terug was en kwam dus gezellig langs voor een praatje. Op zaterdag wat het feest in Tom Price, het ‘Nameless Festival’ was hier en met een kermis en markt een leuke dag om naar toe te gaan. We zijn dus de hele dag in Tom Price geweest en ook Carl en zijn dochter Chantal waren hier en we hebben ons allemaal vermaakt. Zondag was het dan Mikayla haar verjaardag. Ze keek hier al zo lang naar uit. Ik had haar beloofd er te zijn met haar verjaardag. ’s Morgens moest ik dus nog snel een slangentaart maken die ze had uitgekozen. Om half twee zouden Susie en Carl langskomen voor een taartje. De rest van de dag hebben we het heel gezellig gehad. Toen Annie thuis was hebben we de cadeautjes gedaan en zijn de meisjes gaan eten met hun vader. Net nadat Annie en ik ons eten op hadden kwamen Uncle Berry, Candice, Rhiley en Ayden langs voor Mikayla. Annie haalde de meisjes op en ik maakte de koffie en taart. Omdat de meisjes op maandag een Pupil Free day hadden en dus niet naar school hoefden maandag, mochten ze nog wat langer opblijven tot de visite weer weg ging. Maandag waren de meisjes dus de hele dag thuis en moest ik cupcakes voor Mikayla maken. Op dinsdag wilde ze graag trakteren op slangencupcakes. De rest van de dagen was weer lekker normaal gelukkig. Vandaag is het Annie haar eerste vrije dag weer en Uncle Berry is net weg na een kopje koffie. Ik heb nu lekker een weekje vrij en heb Francis gevraagd me nog één weekje vrij te geven voor ik weer ga beginnen bij de milkbar. Lekker een rustig weekje dus, hoop ik.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Cheela Plains Station

Lieve allemaal,

Ik ben gisteren terug gekomen maar wil graag vertellen over de ervaring van de station. Allereerst ben ik enorm blij dat ik deze kans heb gekregen en hierdoor een extra jaar in Australië kan blijven. Ook de mensen op de station die ik heb ontmoet waren super. Ik heb enorm genoten van al het koken en bakken dat ik heb mogen doen. Ik heb leren brood en bolletjes te maken, ik heb zo enorm veel recept mogen uitproberen, ik heb nog nooit zoveel in zo’n korte tijd gebakken en gekookt en het leuke was dat iedereen het at en bleef zeggen dat het lekker was (misschien ook maar om beleefd te zijn). In de laatste weken heb ik een heel gebouw mogen schilderen en ik heb nooit geweten dat, dat zo leuk is. Ik vond het super om lekker in de zon te zitten en alles wat ik hoefde te doen was schilderen, super! Ik heb het meeste met Pauline gewerkt en zij is een schatje (zij noemt mij altijd schatteboutje, in het Nederlands) haar plotselinge Nederlandse woordjes of zinnetje. Ik heb enorm met haar gelachen en heb genoten om samen met haar te koken. Ze heeft mij zo veel tips gegeven en liet mij helemaal gang gaan, hoe gek de combinaties ook waren. Vooral de dagen dat we samen aan het koken waren en bijvoorbeeld wanneer we samen oliebollen hebben gebakken. Verder al de andere bijzondere dingen die ik heb mogen doen, zoals het paardrijden, het musteren, het kamperen en het rijden in de buggie. Het was hard werken en hoewel ik dat verwachtte waren er moment dat ik het toch heel zwaar vond. Zo had je de momenten dat ik in mijn eentje de afwas aan het doen was na het eten terwijl er negen andere mensen aan de tafel zaten. Voor mij was dit volgens de afspraak geen werkuren meer en ik vind het geen probleem om te helpen, maar ik hoef dit niet in mijn eentje te doen. Ook de weken dat ik op het kamp alleen was en dagen van meer dan elf uur maakte waren erg lang en na twee weken was ik dan ook helemaal kapot, maar Robin begreep dit soms niet helemaal. Maar mensen die de hele dag voor je voeten lopen en op het moment dat je iets af hebt zorgen dat je weer opnieuw moet beginnen is best vervelend. Gelukkig kon ik er ook wel weer om lachen en grapjes maken om mijn onzin die ik kan uitkramen als ik moe ben. Ook de klusjes die Robin mij soms gaf waren soms toch niet helemaal wat ik verwachtte. Ik heb een heel huis van de buitenkant moeten schoonmaken, zelfs een morgen met een slang nog geen halve meter bij mij vandaan of het schoonmaken van de ventilator met een tandenborstel of het opruimen van de kamer van een elf jaar oude jongen of het worden opgesloten tussen de muur en een gasfornuis om ertussen in schoon te maken (dit was in al die tien jaar nog nooit gedaan). Er ging geen dag voorbij dat Dougie vroeg wat ik nu weer had schoongemaakt met een tandenborstel. Maar omdat iedereen op het kamp het ook zulke gekke dingen vond konden we er grapjes over maken en soms bedachten ze nieuwe makkelijkere klusjes op het kamp, zodat ik de tandenborstel niet nog een keer hoefde te gebruiken. Maar hoewel het gekke dingen waren, was Robin wel altijd blij als ik het had gedaan en zei altijd bedankt. Ze praatte altijd positief over mij en dat iets om ook heel blij mee te zijn. Het was zwaar, maar ook heel leuk en ik ben nu gewoon heel blij dat het klaar is en dat ik mijn tweedejaars visum kan aanvraag al loop ik volgens Annie de hele dag te slaapwandelen.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

De laatste dag

Lieve allemaal,

Morgen is het dan eindelijk zo ver, ik ga weer naar huis! De laatste week was toch wel wat anders dan ik had verwacht. Afgelopen zaterdag zijn we met z’n allen (alle werkers) wezen kamperen. Niet iedereen helaas zoals de bedoeling was, maar met Pauline en Rosse, Dougie en Charlotte en Mat (hij is de man die van alles op het kamp bouwt, maar hij had nu net twee en een halve maand vakantie gehad, vandaar dat ik hem nog niet eerder had gezien). Op de station is een oude kleine goudmijn en daar vlakbij is een rivier, waar door de regen vorige maand ook water in was. Zodra we een plek hadden gevonden hebben we snel wat hout gezocht voor een vuur. Daarna zijn we naar de goudmijn gereden. Deze was helemaal verlaten en we konden dus rustig rond kijken. Alles was achter gelaten, zo had je er allemaal oude auto’s, hele slaap verblijven en allerlei apparatuur. Er was zelfs stroom en telefoon bereik, er was namelijk een enorm telefoonpaal. Er moet hier veel goud hebben gezeten, al lijkt het maar klein. Ook was het huis van de eigenaar er nog, die heel soms nog even terug komt, helaas was deze afgesloten. We waren namelijk opzoek naar een metaal detector, zelf konden we het goud namelijk helaas nog niet vinden. Dougie is zelfs nog een ladder in een diep donker gat geklommen, al was Charlotte hier niet heel blij mee, na al een aantal biertjes en met een niet heel betrouwbaar uitziende ladder, maar ook hier was niets te zien. Na een paar onderdelen te hebben gevonden die op de station kunnen worden gebruikt, zijn we weer terug gegaan naar de kampeerplek en hebben hier het vuur weer wat groter gemaakt en de swag’s uitgerold. Een swag is een mengsel tussen een tent en een slaapzak (ik zal proberen een foto op de blog te zetten). We hebben heerlijk boven het vuur gebarbecued en een heel gezellige avond gehad en gelukkig hield het vuur ons lekker warm. Ook de volgende morgen hebben we heerlijk bacon & egg’s gehad van boven het vuur en helaas moesten wij daarna weer terug naar het kamp, er was namelijk nog genoeg te doen en ik moest nog steeds al mijn uren maken wilde ik morgen vertrekken.

Vandaag heb ik in plaats van mijn gebruikelijke schoonmaken met de koeien gewerkt. Ik ben namelijk mee geweest musteren! Hierbij worden alle koeien uit één weiland bij elkaar gedreven en dan worden de stieren er tussenuit gehaald en worden apart gezet. De weilanden hier zijn alleen wel iets groter en zijn geen grote grasvlakten, maar een stuk woestijn met allerlei kleine boompjes en struikjes. Om te musteren werd er dan ook gebruik gemaakt van een helikopter die de koeien wat makkelijker kon spotten en ook opjagen naar de juiste plek waar de motors bij kunnen. Verder waren Dougie, Charlotte en Mat op de motors ook druk opzoek naar koeien en met de motor is het gemakkelijk om de koeien op te jagen, al deze koeien zijn namelijk al getraind, dit hebben ze al vaak moeten doen. Ik zat samen met Ross in de buggie van Dougie en Charlotte. Omdat wij wat groter waren was het voor ons wat lastiger om overal te komen, en daardoor raakte wij uiteindelijk onze groep van 30 koeien kwijt helaas. Gelukkig hadden wij rond lunch alle koeien bij elkaar en een groep van ruim 500 koeien bij elkaar is enorm. Maar de koeien bij elkaar krijgen duurde wel lang, maar was niet het lastigste, nu moesten uit de groep van 500 koeien 21 stieren worden gehaald. Met de motor rijden ze de groep in zodra we een stier hebben gevonden en dan is het proberen de stier eruit te halen en de koeien bij elkaar te laten. Toen we uiteindelijk 23 stieren hadden gevonden, dit verbaasde ons, maar de extra 2 zijn waarschijnlijk uit een ander weiland op een of andere manier hier terecht gekomen. Daarna zijn Carlotte, Ross en ik met de stieren gaan lopen en Dougie en Mat met de koeien. Ze werden in verschillende weilanden gezet en dit duurde ook nog een flink aantal uren. Maar uiteindelijk hadden wij de stieren waren ze moesten zijn en hoewel het voor Dougie en Mat nog wat langer duurde waren zij uiteindelijk om half zeven ook klaar en konden we uiteindelijk allemaal toch samen eten. Omdat dit mijn laatste avond was had Pauline speciaal voor mij een taart gebakken en versierd.

Morgen zal ik op de homestead nog moeten schoonmaken en natuurlijk mijn kamer en badkamer ook en dan zal ik rond de middag weer terug naar Paraburdoo gaan!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Nog één weekje te gaan!

Lieve allemaal,

Ja mensen nog maar een weekje en ik ben klaar met mijn drie maanden werk. Twee weken geleden ben ik met Charlotte op een halve dag tour gegaan met wat toeristen natuurlijk. Het was leuk om nu eindelijk een paar van de gorges hier te zien. De natuur is hier zo mooi en de uitzichten zijn fantastisch. Ik zal zo snel mogelijk de foto’s online zetten. Verder heb ik de rest van de twee weken gewoon gewerkt. De familie is een week nadat ze terug waren uit Perth weer vertrokken, vorige week woensdag was namelijk de begrafenis en ze gingen met de auto dus ze konden niet later dan maandag vertrekken. Ik heb toen meteen afscheid van Robin, Preston en de andere drie jongens genomen. De jongens moeten weer naar school en Robin en Preston kwamen niet meer terug voor hun vakantie, zij zijn op het moment in Texas (hier komt Robin namelijk vandaan). Evan kwam de dag na zijn vaders begrafenis weer thuis en is hier nog tot maandag morgen geweest. Sinds de familie naar Perth ging voor de begrafenis heb ik elke avond op het kamp gegeten. Dat is wat gezelliger dan in mijn eentje en ook toen Evan weer een paar dagen hier was, maakte dat het toch net wat gezelliger. Ik slaap nog wel op de homestead, op deze manier kan ik namelijk voor de honden zorgen, het zwembad schoonhouden en op het huis passen en nog steeds op het kamp helpen. Evan is maandag dus weer vertrokken en nu is het nog een weekje druk werken en zorgen dat ik genoeg uren heb en dan kan ik over precies een week weer naar huis. Ik heb het hier heel leuk gehad en de mensen zijn super lief, maar ik ben toch echt heel blij om weer in de bewoonde wereld terug te komen en lekker weer bij Annie, Caitlin en Mikayla te zijn.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Meer nieuws

Lieve allemaal,

De laatste drie dagen zijn hele gekke dagen geweest. Ik heb zaterdag een dag lang niemand gezien of gesproken, nu de familie in Perth was en alles wat ik moest doen op de homestead was. Zondag werd ik plots uitgenodigd door Dougie en Charlotte om met iedereen van het kamp om te gaan lunchen bij de pub in Paraburdoo, daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Het was heel gezellig, maar hier kreeg ik ook het slechte nieuws oven Evan’s vader te horen. Evan’s vader is namelijk helaas zaterdagmorgen overleden. Gelukkig is de hele familie op tijd naar Perth gegaan en hebben Robin, Evan en alle vier de jongens hun opa en vader nog even kunnen zien. Wat er verder zou gebeuren wist niemand gisteren nog. Dit veranderde vanmorgen toen ik op het kamp aankwam om Pauline te helpen en zij mij vertelde dat Robin met alle vier de jongens naar huis zou komen. Ik heb dus snel de laatste dingetjes op de homestead opgeruimd en daarna Pauline geholpen op de homestead. Gelukkig hebben we snel ook meteen wat avondeten in elkaar kunnen zetten en was alles klaar toen ze thuis kwamen. Evan zal morgen of overmorgen weer thuis komen en dan zal de familie aan het einde van de week of begin volgende week weer terug gaan voor de begrafenis. Ik zal morgen mee mogen met Charlotte op een halve dag tour op het station hier, waar ik wel heel erg naar uitkijk. Nu dus maar snel slapen, zal morgen al voor zes uur op het kamp moeten zijn. Weltrusten!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Nieuws

Lieve allemaal,

Op het moment ben ik alleen op de homestead, klaar voor bed. Gisteren kwam er namelijk heel slecht nieuws uit Perth voor de familie. Gavins vriendin en de vriend zouden gisteren weer terug naar Perth vliegen en ik zou met de familie mee gaan naar een paardenrace dit weekend, alles was geregeld, tot ik gisterenmorgen op de homestead aankwam. Al vroeg was Robin gebeld dat het heel erg slecht ging met Evan’s vader, hoewel hij wel vaker in het ziekenhuis lag, was er deze keer toch echt een kans dat ze die kant op moesten om afscheid te nemen. Al gauw werd er gekeken naar de mogelijke vliegtickets en al snel werd er besloten dat ze inderdaad naar Perth zouden gaan. Met lunch waren toen opeens niet alleen Gavins vriendin en de vriend weg, maar was het hele huis leeg. Op het moment heb ik nog niet veel gehoord, wel weet ik dat het niet erg goed gaat en leven we hier heel erg mee.

Het was toch wel even een verandering na een week met nog enorm veel regen, maar ook een paardrijtochtje voor mij. Ook Fraser was dinsdag weer terug gekomen uit Perth en maandag ben ik zelfs even in Paraburdoo geweest op visite bij Annie, Caitlin en Mikayla. Het is nu afwachten wat er gebeurd, maar ik zal jullie laten weten als ik wat hoor.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Drukke weken

Lieve allemaal,

Mijn laatste verslag was met mijn verjaardag en sindsdien is er enorm veel veranderd. Maandag naar mijn verjaardag ben ik verhuisd van de homestead naar het kamp. De kamp hosten waren namelijk nog steeds met vakantie, Pauline en Ross gingen op vakantie en Dougie en Charlotte vertrokken op woensdag. Er was dus iemand nodig op het kamp, maar ik kon ook niet meer in mijn kamer op de homestead blijven, de twee oudste zonen kwamen namelijk thuis voor hun vakantie samen met hun vriendinnen en een van hun vrienden. Nu er niemand anders op het kamp was moest ik ervoor zorgen dat als er toeristen kwamen ik ze zou inchecken. Hoewel het weer was opgeklaard na de week regen in het begin van de maand, was het na mijn verjaardag weer begonnen met regenen. Toen ik op maandag dus moest verhuizen naar het kamp en mijn kamer op de homestead moest schoonmaken moesten we gebruik maken van een droger om te zorgen dat alles op tijd droog was en ik op tijd terug op het kamp was voor de toeristen, maar ook de toeristen lieten zich niet zien met al deze regen. Nu de jongens thuis waren moesten er enorm veel snacks worden gemaakt, een uitgebreide lunch en natuurlijk avondeten en ook elke dag een toetje. Voor Robin was dit een beetje teveel, dus zorgde ik ervoor dat ik elke dag het dessert maakte op het kamp en ’s avonds naar de homestead bracht, waar ik nog steeds at met de familie. Verder moest ik helpen met kleine dingetjes voor lunch en avondeten, zoals het brood maken of een quiche. Natuurlijk moest er ook nog van alles op het kamp gebeuren, de dagen dat er gasten waren moesten de wc’s en douches worden schoongemaakt, de vloer in de keuken moest worden geschrobd (met een borstel en heet water een vloer schrobben terwijl het buiten regent en iedereen het liefst binnen is). Hoewel het op het kamp rustig was, waren Gavin, Fraser en hun vriendinnen en vriend hier de hele dag kleine klusjes aan het doen, samen met Evan. Behalve de vloer moesten er dus ook hier nog snacks in de koelkast zijn elke dag en met een gast in een van de kamers moest ook hier elke dag avondeten worden gekookt. Het waren dus hele drukke dagen, maar ook heel gezellig met mensen van mijn eigen leeftijd. Gelukkig kwamen Barbara en Rosco een paar dagen laat weer terug en hielpen een beetje met de toeristen. Door de regen kwamen ze namelijk vast te zitten in Geralton (waar hun huis is). Ook hier hadden we last van de vele hoeveelheid regen, de opritten naar zowel het kamp als de homestead zijn maar zandwegen en met zo veel regen was het een modderweg, een heel slipperige modderweg. Wat het rijden vooral ’s avonds in het donker spannend maakte. Vorige week is Preston’s lerares vertrokken en vandaag zijn Fraser en zijn vriendin ook vertrokken. Zaterdag komen Pauline en Ross weer terug, dus ik zal morgen de keuken een hele goede schoonmaak geven en daarna zal het weer wat rustiger zijn. Verder hoop ik van harte dat het weer wat warmer gaat worden, want hoewel het voor Nederlandse begrippen nog niet heel koud is bevries ik hier bijna met 15 tot 18 graden overdag en ’s morgens 10 graden!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

It’s my Birthday!

Lieve allemaal,

Gisteren was het mijn verjaardag en ook aan de andere kant van de wereld heb ik een geweldige dag gehad. Het waren eigenlijk meer twee dagen. Gisteren was ik echt jarig, maar moest ik ook werken. Gelukkig wonen hier op het station hele lieve mensen. Om tien uur kwamen de mensen van het kamp naar de homestead en Robin en Preston hadden op donderdag blijkbaar een heerlijke appeltaart gebakken, omdat ze weten dat ik dat zo lekker vind. Ze hebben voor mij gezongen en zelfs in het Nederlands. Er is namelijk sinds ik terug ben van Exmouth een Nederlands koppel dat vanuit Nederland met hun auto naar Australië zijn gekomen en hier nu wat vrijwilligerswerk doen voor twee weekjes, helaas zijn zij vanmorgen vertrokken. Het Nederlandse koppel zong samen met de kok, Pauline (Nederlandse ouders) ‘lang zal ze leven’. Ik heb zelfs een paar cadeautjes gekregen. Preston en zijn lerares, Robin, hadden een speciale boekenlegger gemaakt met allerlei foto’s en een poppetjes van de steentjes die ze hier buiten hadden gevonden en ik heb nog wat shampoo en bodywash gekregen. Verder heb ik ook daarna nog netjes door gewerkt tot half vier. ’s Avonds hadden ze de wekelijkse zaterdagavond BBQ naar vrijdag verplaatst en hebben we heerlijk genoten van een BBQ en als toetje had Pauline nog een chocoladetaart gemaakt en versierd en werd er opnieuw voor mij gezongen en mocht ik nog een keer wat kaarsjes uitblazen. Het hele kamp was versierd met Australische vlaggen en het raam was een grote verjaardagskaart geworden, waar iedereen lieve berichtjes op had geschreven. Ook vanuit Nederland had ik verschillende kaarten en cadeautjes ontvangen, heel erg bedankt voor dat allemaal. Post uit Nederland is nog altijd heel erg leuk en zeker tijdens mijn verjaardag, wanneer iedereen zo ver weg is. Gelukkig heb ik ’s avonds ook nog even met mama kunnen skypen.

Vandaag heb ik mijn verjaardag nog een keertje mogen vieren, Annie, Caitlin, Mikayla, Ross en Susie kwamen namelijk langs voor mijn verjaardag. Ik begon dus al extra vroeg met werken en om tien uur mocht ik stoppen toen iedereen er was. Samen zijn we daarna met Preston naar een van de gorges hier op de station gegaan, Mussle Pool. Twee weken geleden toen ik naar Exmouth ging regende het hier enorm. Maar sinds een week is het weer volledige zonneschijn en weer wat warmer. Het was voor mij te koud om in het water te gaan, maar met mijn langere broek en top was het heerlijk weer. Mussle Pool is een klein meertje waar een klein strandje bij is, waar Ross zijn BBQ neerzette die hij had meegenomen. We hebben lekker wat rondgekeken, een heerlijke BBQ gehad en Caitlin, Mikayla en Preston hebben lekker gezwommen. Annie had haar speciale cheesecake gemaakt, dus na de lunch mocht ik weer opnieuw de kaarsjes uitblazen. De rest van de middag mocht ik lekker vrij en daar ben ik nu dus enorm van aan het genieten. Ik heb enorm genoten van mijn verjaardag dankzij al die lieve mensen hier en in Nederland.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy