A rainy Exmouth

Lieve allemaal,

Ik ben vanmiddag weer terug gekomen van een heel nat Exmouth. Annie heeft het al zo vaak over de zomer stormen gehad en al de regen die hier in de zomer altijd zijn, hier is nu officieel de winter gekomen en die is regenachtig. Regen komt dus niet vaak voor rond deze tijd van het jaar, maar sinds Annie mij zaterdag op heeft gehaald heeft het, het hele weekend geregend. Maar het was zo fijn en gezellig om weer even met Annie en de meisjes te zijn. Zaterdagmorgen haalde Annie mij al vroeg op en zodra we een half uur in de auto zaten begon het te regenen. Voor ons was dit ook wel iets leuks om te zien, langzaam zagen we steeds meer plassen langs de weg (en op de weg). Natuurlijk hadden we genoeg om in de auto over te praten nu we elkaar al weer een maand niet hadden gezien. Aangekomen in Exmouth was het nog steeds wat regenachtig en was het voor ons vrij koud (nog steeds wel boven de 20 graden). Maar we moesten natuurlijk wel naar onze favoriete bakker vandaag en wat boodschapjes doen, zoals een cadeau voor Listy halen. Aangezien het bleef regenen en het strand ons niet een heel goed idee leek besloten we maar lekker even in alle winkeltjes rond te kijken.

Zaterdag begon de dag al grijs, maar het regende niet. Omdat Listy’s verjaardag pas na de middag zou beginnen besloten we eerst lekker een strandwandeling te maken. Met onze vesten en lange broek aan hebben we heerlijk meer dan een uur over het strand gelopen en schelpen gezocht. Na de lunch begon het al snel weer te regenen en gingen we naar Listy voor zijn verjaardag. We konden gelukkig nog steeds buiten zitten, want er was een groot deel overkapt. De middag hebben we ons vermaakt met tafeltennissen in de garage, met een pub quiz van de dopjes van bierflesjes (deze hebben hier vragen op staan), met logisch denkpuzzels en spelletjes en heel veel geklets. Het was een super gezellige middag en begin van de avond en daarna zijn we weer netjes op tijd terug gegaan, vandaag gingen we al weer naar huis.

Vanmorgen dus snel alle kleren weer gepakt en toen in de auto met de hoop dat de wegen open zouden zijn. Gisterenavond was de weg namelijk afgesloten, maar toen we vanmorgen belden waren de wegen weer open, al moesten we uitkijken met alle regen. Zodra we in de auto waren werden we wel een beetje ongerust aangezien het weer flink aan het regenen was en er toch nog wat water op de wegen was van gisteren. Gelukkig kwamen we veilig aan in Nanutarra, alleen de weg naar het zuiden werd afgesloten toen wij op de kruising stonden, gelukkig gingen wij naar het noorden. Vanaf Nanutarra was het voor mij nog maar twee uurtjes, maar het was zo hard aan het regenen dat het wel wat langer heeft geduurd. Annie heeft langzamer moeten rijden en met de regen die zo hard naar beneden kwam, moest Annie beide handen aan het stuur houden. Maar gelukkig kwam dat allemaal goed. Mikayla had alleen niet helemaal door dat ik niet mee naar huis zou gaan, maar weer terug naar de station. Toen ze hier na Nanutarra achter kwam was ze zo teleurgesteld, dat brak mijn hart. Weer terug op Cheela Plains had Preston een speciale cerial voor school gemaakt die ik mocht proeven en hebben we buiten in de regen nog even gevoetbald. Op het moment zijn we aan het wachten op Robin zij is op het moment in Paraburdoo, ze moest Lawson namelijk naar het vliegveld brengen. Lawson zal morgen ook weer naar school moeten, maar er vertrekken vandaag geen vluchten meer, de vraag is nu dus wat er zal gebeuren, we zullen zien.

Dit was even een kort verslag over mijn winter zover, die pas op 1 juni is begonnen, laten we hopen dat de zon snel weer terug komt.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Leuk nieuws

Lieve allemaal,

Zoals de titel verraad heb ik leuk nieuws, morgen ga ik namelijk met Annie en de meisjes naar Exmouth! Sinds ik op de station ben stuur ik geregeld berichtjes met Annie en twee weken geleden vroeg ze of ik dit lange weekend mee wilde naar Exmouth. Het is namelijk Listie zijn verjaardag en hij had ons uitgenodigd. Omdat Cheela Plains op de route ligt kan Annie me gewoon ophalen en mag ik drie daagjes vrij om vakantie te vieren. Ik heb er al super veel zin in en ben blij om Annie en de meisjes weer te zien na een maand.

De laatste weken is het vrij rustig geweest. Voor een maand is er een lerares voor Preston (haar naam is ook Robin), dus ik heb Preston slechts een middag hoeven helpen met school. Verder hebben Preston en ik samen verse pasta gemaakt. Met behulp van een super leuk filmpje van Gennaro (een echte aanrader om even te kijken).

Verder ben ik ook wezen paardrijden met Preston en Robin. Eerst gingen we opzoek naar een leuke plek om te rijden en wanneer we de auto en trailer eindelijk hadden geparkeerd maakten we de paarden er klaar voor en kreeg ik snel een les in paardrijden. Daarna zijn we gaan rijden, ik mocht op Preston zijn paard, Zah, omdat deze het makkelijkste was. Na een stukje te hebben gelopen ben ik zelfs even in draf gegaan. Het was super gezellig en Robin Parson (de lerares) ging mee, maar bleef achter om te lezen in plaats van te rijden, ze heeft dus verschillende foto’s gemaakt en deze zal ik ook online zetten. Zoals je zult begrijpen vermaakt ik me nog prima hier, met de leuke vrije middagen.

Zojuist is Lawson, de middelste zoon thuis gekomen voor het weekend van boardingschool, vanavond zullen we een BBQ hebben met vrienden van een station vlakbij Exmouth en Coral Bay. Nu lekker en eten en nog mijn koffer pakken, ik zal jullie dan snel weer vertellen over Exmouth dit weekend.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Nieuwe avonturen

Lieve allemaal,

Het is al weer even geleden dat ik wat heb geschreven, maar ik ben enorm druk geweest. De laatste keer dat ik schreef was de dag dat mama vertrok. Die avond ben ik nog met Annie en de meisjes naar de jaarlijkse picknick dag geweest. Hier was er van alles te doen voor de kinderen, zoals springkussens, tijdelijke tattoos en nog veel meer. Verder was er muziek en allerlei verschillende eettentjes. Dat was al weer mijn laatste dag in Paraburdoo voor de komende maanden. Op zondag moest ik namelijk mijn koffer gaan pakken en mijn kamer schoonmaken. Gelukkig mocht ik wat spullen hier laten op mijn kamer in de kast want alles ging zeker niet in mijn koffer passen. Nadat mijn kamer weer helemaal netjes was hebben we nog lekker een stukje cheesecake gegeten en daarna hebben we de meisjes afgezet bij Candice. Met Annie ben ik toen samen naar Cheela Plains gereden. Dit is mijn nieuwe huis voor de komende drie maanden. De eerste avond heb ik Robin en Evan ontmoet, zij zijn de eigenaren van de station en hebben vier zonen, de oudste twee zijn een tweeling, Gavin en Fraser, en zitten op de universiteit in Perth, dan is daar Lawson, hij zit op boardingschool in Perth en Preston is de enige zoon die nog thuis woont. Die zondag was een rustige middag met het uitpakken van mijn koffer (ik heb een eigen kamer en badkamer!) en ik hoefde ook nog niet te werken. ’s Avonds waren er wat vrienden die langskwamen voor diner en daarna was het al weer vroeg naar bed, maandag zou namelijk mijn eerste werkdag zijn.

Sinds die maandag heb ik de laatste twee weken elke dag gewerkt. Ik begin hier gelukkig pas om half acht, ik kan dus lekker een beetje uitslapen elke dag. Het werk dat ik doe is van alles, maar eerst zal ik wat vertellen over het station. Cheela Plains is een werkend cattlestation. Dit betekent dat ze nog steeds een enorm koeien boerderij zijn. De oppervlakte is een half miljoen acres (202345 hectare) voor hier is dat heel klein. Het was vroeger dan ook een miljoen acres, wat wordt gezien als een normale grote. Toch is dit een speciaal station, het heeft namelijk ook een stationstay. Hier kunnen bedrijven zoals Rio Tinto en BHP verblijven als ze opzoek gaan naar nieuwe mijnen, of de mensen die de weg goed houden en ingehuurd zijn door de overheid. Natuurlijk mogen ook toeristen in deze kamers verblijven, maar aangezien dit vrij duur is verblijven de meeste mensen die hier overnachten in hun caravan of tent op de campingplek. Op de station zijn dus twee plekken waar ik voornamelijk kom, de homestead en het kamp. De homestead is waar de familie woont (Robin, Evan en de kinderen), hier zijn ook twee gastenverblijven en in een daarvan slaap ik. Het kamp is de plek waar de kok (Pauline) en haar man (Ross) slapen. De kok kookt voor gasten en de station crew, haar man helpt met van alles op het kamp en doet ook de dirtwegen. Verder slapen hier in hun eigen kleine huisje Dougie en Charlot, zij doen al het werk met de koeien (de watering, het verplaatsen en nog veel meer). Dan heb je nog twee koppels in caravans, Bob en Tony (zij doen de vuilnis ronde, rijden langs alle wegen om op te ruimen en de vuilnisbakken te verwisselen en zijn dus veel dagen onderweg en slapen hier dan ook niet elke nacht) en Barbara en Rosco (zij zijn de kamphoste en ontvangen alle toeristen en doen verschillende klusjes rond het kamp. Verder was er ook nog een jong koppel dat hekken heeft vervangen en nieuwe heeft geplaatst, maar zij zijn gisteren net vertrokken. Er zijn nog verschillende andere plekken, maar daar heb ik nog maar weinig van gezien. Ik hoop dat dit het wat duidelijker heeft gemaakt.

Wat ik voornamelijk doe, is de wc op het kamp schoonmaken, net als de kamers die nu vrij vol zijn met een grootte groep werkers, maar dit zal niet zo blijven. Verder is de normale kok pas net terug van vakantie gekomen, vandaar dat er een tijdelijke kok was die ik heb geholpen op het kamp met het voorbereiden van avondeten voor de werkers en enorm veel lekkers heb gebakken voor ze. Zo heb ik geleerd mijn eigen saucijzenbroodjes te maken en kan Dougie niet van mijn cupcakes afblijven. Verder help ik met het schoonmaken van de keuken en buiten en dat is voornamelijk het werk wat ik op het kamp doe. Op de homestead heb ik nog niet veel gedaan behalve een paar wasjes.

Naast het werk heb ik gelukkig ook heel veel leuke, bijzondere dingetjes gedaan. Zo hebben ze hier hun eigen paarden en ben ik met Preston al een paar keer naar ze toe geweest (al zijn ze er niet altijd, ze hebben een enorm gebied waar ze zelf kunnen lopen) en heb ik al op een koe gezeten! Dat was eerst een hele zoektocht met Preston op een paard en Robin en ik in de auto op zoek naar een koe in een gebied wat zo enorm groot is, maar zodra we hem hadden kon hij mee in de trailer. De naam van de koe is Coco, toen hij wat kleiner was, was hij een huisdier, zo kwam hij in het huis en keek tv, werd verkleed, er werd opgereden en er werd overheen gesprongen. Zo heeft hij ook geleerd de trailer in te gaan met de paarden op tochten (maar doordat hij door de paarden werd gepest gaat hij er niet meer in als er ook paarden in gaan). Verder ben ik met Preston en Lucy (de tijdelijke kok) nog een middag op verkenning naar een grot gegaan, al zijn we niet te diep gegaan want het was te nauw en we hadden geen idee wat te verwachten. Daarnaast ben ik met Preston en Charlot nog een stuk over de station gaan rijden om Dougie te halen en heb ik een groep koeien ontmoet. Verder heb je hier meer kans om wilde dieren te zien, zo heb ik al een paar keer kangoeroes gezien en Bungarra’s (grote lizards), deze komen toch best heel dichtbij, maar zijn niet erg agressief gelukkig.

Ik ben dus behoorlijk druk geweest en ben blij met mijn vrije dagje vandaag. Dit is ook een bijzondere dag, het is namelijk Robin haar verjaardag! Preston en ik hebben gisteren al een taart voor haar gebakken voor vanavond en Evan zal vis voor ons gaan koken. Verder zijn net een aantal van de mensen van het kamp langsgekomen en hebben we al een taartje gegeten.

Ik hoop dat dit jullie een beetje een beeld heeft gegeven wat ik op het moment doe en zal jullie snel weer op de hoogte brengen van nieuwe, leuke dingen.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Een familie vakantie

Lieve allemaal,

Vanmorgen heb ik mama en Suzanne weer terug naar het vliegveld gebracht, na twee super leuke weken. Toen ze twee weken geleden op vrijdagmorgen aankwamen was ik zo enthousiast, maar het was ook wel een gek idee dat mama en Suzanne hier plotseling zouden zijn en ik was toch bang dat ze niet zouden begrijpen wat ik hier zo leuk vind. Gelukkig kon ik dan eindelijk naar het vliegveld om ze op te halen. Zul je zien dat ze als laatste uit het vliegveld komen, maar dan kan ik ze eindelijk weer knuffelen. Nu was het plots een stuk koeler dan gisteren en konden we zelfs ‘s morgens de airconditioning uit zetten, maar mama en Suzanne wilde nog steeds het zwembad in. Ik heb al minstens twee weken niet meer gezwommen aangezien het kouder was geworden. Toch ben ook ik netjes met mijn voeten het water in gegaan. Verder heb ik mama en Suzanne rondgereden in het dorp en ze alles laten zien, al is er niet zo veel te laten zien. ’s Avonds kwamen Ross en Susie gezellig langs voor een BBQ, zij zouden namelijk op vakantie gaan en dit was de laatste kans dat ze mama en Suzanne konden ontmoeten.

Zaterdag gingen we op vakantie naar Coral Bay! Misschien is Paraburdoo niet echt een paradijs, maar Coral Bay zeker wel. Op de weg ernaartoe zagen we een dingo! Voor mij was dit de eerste in het wild die ik in Australië heb gezien. Hoewel ik heel enthousiast was, was mama (maar ze vond de dingo ook leuk hoor, hoor ik net wanneer mama dit controleerde) dit wat minder, zij was nog aan het wachten op een kangoeroe. Natuurlijk hebben we het strand laten zien en de rest van het kleine Coral Bay.

Op zondag zijn we naar Exmouth gereden om hier nog wat winkeltjes in te gaan (Suzanne vond natuurlijk weer een nieuw jumpsuit), de bakkerij te laten zien en om naar Turquoise Bay te gaan. Op onze weg naar Turquoise Bay hebben we mama een Emoe laten zien en uiteindelijk heeft ook mama een kangoeroe gezien en niet gewoon eentje, maar er waren er zoveel zodra we het nationale park in reden, ook ik had er nog niet zo veel bij elkaar gezien in het wild. Natuurlijk hebben we ook gesnorkeld in Turquoise Bay en heb ik mama en Suzanne eindelijk het mooie koraal kunnen laten zien. Ik weet dat ik het helemaal geweldig vind, maar ik weet ook dat Suzanne niet een groot fan is van de zee, toch ging ze mee en heeft ook zij het allemaal kunnen zien. Op maandag hebben we ons vermaakt in Coral Bay, met zwemmen, snorkelen en zijn we ook naar de haaienbaai gelopen, al waren we buiten het seizoen en hebben dus ook geen enkele haai gezien.

Verder zijn we dinsdag op een Manta Ray tour gegaan. Met een kleine groep hebben we de hele dag op een boot gezeten. We zijn op zoek gegaan naar Manta Rays zodat we met ze konden zwemmen en we hebben er dan ook eentje gevonden. Dit was wel wat anders als in Exmouth met de grote groep manta rays, deze keer was er één enorme manta ray, met wie we allemaal mee zwommen. Toch is het super speciaal om met zo’n groot dier te zwemmen, zonder dat zij er iets van aantrekken. Toen we naar een paar keer in en uit de boot te zijn gegaan en hebben gezwommen met de Manta Ray zijn we terug de boot in gegaan om lunch te hebben en zagen we een tijgerhaai rond en onder de boot zwemmen! Natuurlijk wilde we ook graag wat schildpadden zien, maar dat was nog niet zo gemakkelijk. Gelukkig wist de kapitein wel waar we naar toe moesten om ze misschien te zien, en waar we anders voor een mooie snorkel konden gaan. Wonder boven wonder, hadden we geluk en waren er hier inderdaad twee schildpadden. Behalve het mooie koraal waren we allemaal afgeleid door de twee schildpadden, waar we allemaal mee zwommen. Je kon zo dichtbij komen en ze waren zo groot, het was echt super gaaf. Tot Annie en ik naar een ander stuk koraal zwommen en een van de schildpadden volgenden. Nadat alle drukte weg was en terwijl Annie de schildpad via een kant benaderde deed ik dit van de andere en plots zag ik een haai! In mijn schrik zwom ik weg en vergat Annie, maar toen ik eindelijk haar aandacht had, had zij niets gezien! Ik was zo geschrokken en Annie had gewoon niets gezien! Vrij snel daarna was het tijd om weer de boot in te gaan en tijd om weer richting Coral Bay te gaan na een lange dag.

Woensdagmorgen hadden we ook nog een leuk uitje gepland, een Buggietour. Annie en ik zouden beiden rijden, Annie met Caitlin en ik met mama, Suzanne en Mikayla. We hadden een tour door de duinen en over het strand. Zo gingen we naar een schildpadden strand, hier mocht je niet op komen, maar vanaf de rotsen erboven konden we toch verschillende schildpadden in de zee zien zwemmen. Daarna zijn we ook nog naar een ander strand gegaan, waar we konden snorkelen. Het water was hier niet helder blauw en je moest eerst een stukje het water in voor je ook maar iets kon zien, maar daarna was het super mooi en hebben we zelfs verschillende fel blauwe zeesterren gezien. Helaas waren mama en Suzanne wat aan de kant gebleven en hebben zij de zeesterren dus helaas niet kunnen zien, gelukkig hebben ze nog wel wat gesnorkeld. Ne de tour was het alweer onze laatste middag in Coral Bay en zijn we dus nog even voor een snorkel gegaan, hebben we lekker in het water gespeeld en hebben we de vissen gevoerd, tijdens de speciale voedingsshow.

Daarna was het donderdag al weer tijd om terug naar Paraburdoo te gaan. Mama Coral Bay laten zien was niet zo’n groot probleem, nu had ik nog een week om mama te laten zien wat ik de afgelopen acht maanden heb gedaan en waarom ik hier nog zo graag wat langer wil blijven. Gelukkig kon ik hier haar ook nog Karijini laten zien en had Annie vier daagjes vrij genomen en hoefde ik nog niet meteen te werken.

Op vrijdag zijn we dan ook met Annie naar Tom Price gegaan, nu de meisjes weer naar school gingen. Natuurlijk zijn we hier naar het visitors centrum gegaan, veel meer bijzonders is ook hier niet, maar er is hier wel wat meer informatie en ik kon ze wat meer informatie laten zien van Karijini.

Op zaterdag was het Annie haar verjaardag en zouden we een tour door de mijn krijgen. Natuurlijk moest er ’s ochtends een taart worden gebakken en wanneer de meisjes weg waren, konden wij ons verkleden en klaarmaken voor de mijn. Annie had al een auto en na al die tijd kreeg ik ook een kijkje in de mijn. De mijn hier is boven de grond en verzameld ijzererts, natuurlijk wist ik dit al, maar hoe het er precies uit zou zien, geen idee. Het is groot, heel groot er zijn hier gewoon geasfalteerde wegen. Hoe wel Annie niet over alles wat kon vertellen, nam ze ons wel mee en vertelde wat zij normaal doet. Zo zagen we de gaten in de grond, de explosieven die ze erin stoppen en de kabels die alles verbinden. Maar behalve dat was er na de lunch een stuk dat moest worden opgeblazen. We waren wat vroeg en moesten dus even wachten, maar toen kwamen Annie haar collega’s die de blast zouden doen eraan. Het leuke was dat mama de knopjes mocht indrukken en uiteindelijk dus de blast heeft gedaan. Na de blast was het tijd voor ons om weer terug te gaan. Ik had nog een taart te versieren en we moesten ons nog klaar maken voor de drive in. Mama en Suzanne kwamen precies op het goede moment, zo konden ook zij de Drive In een keertje mee maken. Ook Candice kwam naar de Drive In en samen hebben we beide films gekeken en natuurlijk ook Annie haar verjaardagstaart gegeten.

Zondag was een rustige dag maar Carl kwam met Chantal langs voor diner, wat super gezellig was. Maandag was Annie haar laatste dag vrij en was het voor ons eindelijk tijd om naar Karijini te gaan! Ik nam mama en Suzanne naar Fern Pool en Fortescue Falls, De plek waar ik zelf ook de eerste keer naar toe ben geweest. Natuurlijk zijn we eerst naar het visitors centrum geweest en daarna kon ik eindelijk het beste van de Pilbara laten zien. Eerst zijn we naar Fern Pool geweest en zijn natuurlijk naar de waterval gezwommen en hebben er ook onder gezeten, dat is toch echt het leukste. Daarna zijn we naar Fortescue Falls geweest, helaas was het nu al mei en was het water al flink afgekoeld en was het water hier toch echt iets te koud, gelukkig kon je ook via de rotsen naar de waterval lopen, die om het hoekje was. Verder zijn we ook nog een heel stuk de gorge in gelopen, al zijn we naar een half uur weer snel terug gegaan. We wilde graag Circular Pool van bovenaf zien en een ijsje bij het visitors centrum halen die al om vier uur zou sluiten (we waren nog net op tijd hoor).

Dinsdag, woensdag en donderdag moest Annie werken en ik dus ook. Ik kon mama nu laten zien hoe ik normaal mijn dag besteed, al was het nu wel wat anders dan normaal. Zo zijn we woensdag voor lunch naar de Milkbar geweest en zijn we donderdag tijdens school nog even naar Tom Price geweest. Ik was blij dat mama kon zien wat ik normaal doe, maar of ze dat in deze drie dagen echt heeft kunnen zien. Het is moeilijk uit te leggen dat op de meisjes passen mijn werk is en dat als Annie regels heeft, ik dezelfde moet hebben. Zo moest mama lachen dat ik de meisjes hun kamer liet opruimen na hun douche, terwijl mijn kamer ook nooit echt netjes was.

Vrijdag was het opeens al weer de laatste dag, plots waren de twee weken al weer om. Gelukkig hebben we nog wel even met z’n drietjes door het dorp kunnen lopen en nog even gezellig kunnen kletsen, voor de koffers al weer moesten worden gepakt. Vanmorgen heb ik mama en Suzanne dan ook echt naar het vliegveld moeten brengen en uitgezwaaid, met de verwachte tranen. Ik heb twee super weken gehad en ben enorm blij dat mama en Suzanne zijn geweest.

Nu is het bijna tijd voor mij om ook mijn koffer te pakken, want ik heb nieuws! Ik heb een baantje op een station gevonden vorige week zaterdag en vertrek morgen voor drie maanden naar Cheela Plains, 90 km verderop. Ik ben enorm blij, na deze drie maanden mag ik namelijk nog een extra jaartje in Australië blijven. Annie zal geen nieuwe au pair nemen voor deze drie maanden, het gaat namelijk maar om vijf weken dat ze moet werken en alle vrienden hebben al aangeboden om op te passen. Ik moet nog wel even wennen aan het idee dat ik nu zo plotseling ook de meisjes en Annie ga verlaten, maar ik kom terug. De deal met Annie was dat ik nu kon gaan, als ik daarna weer terug kom en blijf tot het einde van het jaar en daarna mag ik gaan reizen. Afgelopen zaterdag heb ik Robin, de eigenaar al wel ontmoet, maar het blijft toch even spannend, ik weet namelijk nog niet precies wat ik allemaal ga doen en hoe het zal zijn. Zoals ik al vaak heb gezegd is Paraburdoo in ‘the middle of knowwhere’, de station is dat pas echt, Paraburdoo is het dichtstbijzijnde dorpje en is 90km verderop. Verder zijn de buren ook een paar honderd kilometer verderop. Gelukkig hebben we vanavond nog heel gezellige plannen, de jaarlijkse picknickdag van Rio Tinto is namelijk. En morgen zal Annie me na lunch wegbrengen en zal ik weer iets compleets nieuws gaan doen, maar ik zal jullie op de hoogte houden.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Ze zijn er bijna!

Lieve allemaal,

Op dit moment lig ik in bed, helemaal enthousiast. Morgen zullen mama en Suzanne namelijk hier zijn! Ik heb ze nu al acht maanden niet meer kunnen knuffelen en nu zijn ze plots zo dichtbij. Op het moment zijn ze al in Perth en zullen ze morgenvroeg naar Paraburdoo vliegen, waar ik ze van het vliegveld op ga halen. Ze hebben er nu al drie vluchten op zitten en zullen enorm moe zijn, maar ik wil ze morgen al van alles laten zien en Ross en Susie komen langs voor een BBQ en natuurlijk Coral Bay op zaterdag. Ik ben heel erg enthousiast en hoop van harte dat ze nu kunnen zien waarom ik het hier zo leuk vind. Vandaag heb ik het huis en mijn kamer schoongemaakt, aangezien Annie vandaag nog moest werken en er morgenvroeg geen tijd meer voor is. Nu de meisjes vakantie hadden, moesten ook zij hun kamer opruimen, waar ze wat minder blij mee waren. Vandaar dat ze denk ik zo snel mogelijk naar hun vriendinnetjes zijn gegaan.

Sinds de laatste blog hebben we het eind van het seizoensfeest gehad op het zwembad en aangezien Annie moest werken, mocht ik hier weer wat lekkere muffins voor bakken. Verder heb ik nog op Ella en Noah gepast en hebben de meisjes vakantie voor twee weken gekregen (helaas voor hen zal die maandag afgelopen zijn, al zijn we dan in Coral Bay, de geluksvogels). Verder hebben we Uncle Berry zijn verjaardag nog gevierd en hebben we een afscheidsfeestje van Lynda, Keith, Ella en Noah gehad (in de mijn zijn veel mensen eruit gestuurd, met een enorm bedrag, aangezien de mijneconomie op het moment niet erg goed is, loopt het dorp langzaam leeg!).

Verder hebben we het vrij rustig aangedaan deze vakantie, de meisjes en ik waren veel te enthousiast voor morgen en de komende twee weken. Ik zal jullie snel op de hoogte brengen van mama en Suzanne in Australië!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Een weekje anders

Lieve allemaal,

De afgelopen week is totaal anders gelopen dan ik had kunnen bedenken. Op donderdagavond kreeg ik een telefoontje van Neveah’s moeder (Neveah was het au pair kindje van Lena) De au pair die zou komen, kon plotseling niet. Dat had ik nog van Lena op de laatste dag gehoord, maar nu werd ik gebeld of ik misschien kon komen om Neveah’s au pair voor een week te zijn. Van zondag tot donderdag zou ik dus naar de andere kant van het dorp gaan om op Neveah te passen. Op zaterdag moest ik plots voor Candice op de jongens passen en kwam ik zondagmiddag pas thuis. Vandaar dat ik snel mijn tas moest pakken en aan het einde van de middag werd ik door Karlee, Aaron en Neveah opgehaald. Zowel Karlee als Aaron zouden maandag beginnen met werk, dus zondagavond kreeg ik een snelle uitleg en dagindeling van Neveah. Ze is namelijk nog geen twee, dus nu was het in plaats van schoollunches maken, naar speelgroep, middagslaapjes, luiers verschonen en een babyfoon met camera om Neveah ’s nachts in de gaten te houden. Op maandag terwijl Neveah haar middagslaapje had, kwam Karlee plots thuis. Ze was namelijk ziek geworden, het was eigenlijk gewoon een verkoudheid, maar ze kon niet meer werken. Ik dacht op dat moment dat ik weer naar huis zou gaan die avond, maar niets was minder waar, Karlee wilde graag dat ik zou blijven. Op dinsdag ben ik om tien uur met Neveah naar haar speelgroep gegaan, zodat Karlee kon uitslapen. Eerst wist ik niet zo goed wat ik van de speelgroep moest verwachten, maar er waren drie andere moeders met kinderen en terwijl de kinderen allemaal lekker aan het spelen waren, konden wij lekker kletsen. Toen we weer thuis kwamen hebben Neveah en ik snel lunch gehad, zodat Neveah lekker kon gaan slapen. Karlee was er niet, maar ik wist niet waar ze kon zijn. Na een uur kwam ze weer terug met boodschappen en wat medicijnen. Toen Neveah wat later wakker werd, was het voor mij toch wat onhandig, Karlee was thuis en was niet zeker wat ze mij graag wilde laten doen, want zij nam Neveah nadat ik haar had aangekleed meteen op schoot en gingen we televisie kijken. Ook Neveah was volgens mij wat van slag, maar het was verder best gezellig. Ook op woensdag hadden we een speelgroep, deze keer waren er veel meer kinderen en ouders en waren er ook verschillende activiteiten, zo maakten alle kinderen een fotolijstje en hadden ze een fruitpauze. Na al dit spelen was Neveah zo enorm moe, maar thuis gekomen zag Karlee Neveah’s kapotte knie, waar ze tijdens het rennen op was gevallen en hoewel ze dat allang was vergeten behandelde Karlee het alsof Neveah niets meer kon en was het een groot drama. Toen ik hierna Neveah naar bed moest brengen bleef Karlee rond me hangen en zodra Neveah wist dat Karlee er nog steeds was ging ze echt niet slapen, Karlee haalt haar namelijk altijd uit bed zodra ze begint te huilen. Dit was dus een groot drama en met een vermoeide Neveah die niet meer ging slapen en Karlee die maar over haar knie bleef praten tegen Neveah ging deze middag echt niet meer wat worden. Met veel tranen en weinig slaap had ik verwacht dat ze ’s avonds wel snel in slaap zou vallen, maar toen Karlee haar naar bed bracht gaf ze echt niet makkelijk op. Gelukkig was dit niet mijn taak. Donderdag was al weer mijn laatste dag gelukkig want afgelopen nacht was een ramp met een Neveah die maar wakker bleef worden en het was mijn taak om te zorgen dat ze weer in slaap zou vallen zonder dat Karlee of Aaron wakker zouden worden. De eerste keer dat ik haar hoorde kwam ik Karlee tegen dus dacht dat zij misschien wel even zou helpen, maar ze ging alleen even naar de wc. Vanaf toen was het een grote ramp na elk uur was Neveah weer wakker en zelfs om half vijf terwijl Karlee en Aaron ontbijt hadden, want Aaron moest naar werk zat ik bij Neveah op haar kamer zonder slaap. Terwijl zij alleen de tussendoor bij de keuken dicht deden. Ik moet bekennen dat ik toen niet heel blij was, maar ik heb het overleefd hoor. En terwijl ik om zeven uur wakker werd en niet meer kon slapen zelfs met maar twee uur slaap, sliepen Karlee en Neveah uit en moest ik Neveah om half negen wakker maken. Karlee had me wel op de autoverzekering gezet, maar ik had geen idee waar de sleutels waren. Het treinpark was dus wat te ver, vandaar dat ik samen met Neveah een wandeling heb gemaakt en daarna lekker met haar thuis heb gespeeld en natuurlijk was Karlee vandaag ook nog niet naar werk en hebben we maar allemaal samen boodschappen gedaan. Na het eten ben ik toen lekker weer naar huis gegaan. Ik was enorm blij om weer lekker bij Annie en de meisjes te zijn en al hun verhalen te horen en Annie en de meisjes gelukkig ook. Annie vroeg of ik spijt had dat ik was gegaan, maar laat ik duidelijk zijn, ik had geen spijt. Of ik het weer zou doen, dat weet ik niet, maar de volgende keer zou Karlee ook niet meer thuis zijn en dit zou het wat minder gecompliceerd zijn. Verder is Neveah een heel schattig, blij meisje en heb ik enorm genoten om met haar te spelen. Ik weet nu wel heel zeker dat ik enorm geluk heb met mijn gastgezin.

Gisteren hebben we de opening van het nieuwe skatepark gevierd. Het was een groot feest, met springkussens, een klein reuzenrad en drie kampioenen op skatebord, step en fiets die de hele dag demonstraties en cursussen gaven. Verder was er een ‘Chicken Treat’ wagen en ik denk dat het daar het drukste was. Iedereen kon gratis tickets ophalen voor patat en kip en met de dichtstbijzijnde MacDonalds 5,5 uur hier vandaan was het enorm druk. Gelukkig stond Carl al vroeg in de rij met zijn tickets en hadden we het eten net toen Annie aan kwam lopen. Het was een super gezellige avond en de meisjes hebben zichzelf enorm vermaakt. Hierna heb ik Ella en Noah opgehaald van hun vaders afscheidsfeestje en heb de rest van de avond opgepast.

Vandaag heeft Carl ons weer mee naar de Townpool genomen en zijn we lekker even wezen gaan zwemmen. Nu ben ik helemaal kapot en klaar om lekker te gaan slapen, welterusten!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Happy Birthday Caitlin

Lieve allemaal,

Zoals de titel al verraad is het gisteren Caitlins verjaardag geweest. Helaas moest Annie werken, maar ik denk dat ze toch een hele leuke dag heeft gehad.

Na mijn drukke week twee weken geleden had ik even een wat rustigere week. Al had ik nog steeds een oppasmorgen met Asher en heb ik bij de milkbar gewerkt. Afgelopen week ben ik weer heel druk geweest. Ik heb twee lange avonden op Ella en Noah gepast terwijl ik natuurlijk ook op de meisjes moest passen overdag.

Op vrijdag kreeg ik een berichtje van Annie om Mikayla van school op te halen, ze was namelijk ziek. Zodra ik bij het loket aan kwam en Mikayla aan zag komen lopen wist ik niet zeker of ze wel echt zo ziek was als ze zei. Zodra we thuis waren vertelde ik haar dan maar op bed te gaan liggen, zodat ze even kon slapen. Ik moest daarna wat was ophangen, maar zodra ik weer naar binnen liep zat Mikayla vrolijk op de vloer in haar kamer te spelen en ze wilde eigenlijk ook graag wat eten. Toen was het zeker, met geen mogelijkheid dat zij ziek was. Omdat ik niet zeker wist wat ik moest doen, heb ik Annie maar snel even gebeld. De rest van de dag heeft Mikayla huiswerk moeten maken en niet mogen spelen. Ik denk niet dat ze nog snel weer schoolziek gaat zijn. Annie moest zo lachen toen Mikayla haar over haar dag verteld.

Verder heb ik deze week erg veel met Lena afgesproken. Eerst met haar en Neveah en dit weekend hebben we zowel zaterdag als zondag samen afgesproken in het treinpark en zwembad met alle meisjes. Lena is gisteren namelijk vertrokken voor een vakantie van twee weken en zal dan weer terug naar Duitsland vliegen. Hoewel ze hier niet lang is geweest was het wel enorm gezellig en moet ik bekennen dat ik het jammer vind dat ze al weer weg is gegaan, altijd gezellig met iemand van je eigen leeftijd.

Gisteren was het zoals ik al zei Caitlin haar verjaardag. Helaas moest Annie werken, wat ik heel vervelend vond voor Caitlin. Vandaar dat ik voor ontbijt maar wat pannenkoeken heb gebakken en haar stoel had versierd met een grote tien en ballonnen van papier. Natuurlijk had ik gisterenmiddag ook wat cupcakes gebakken die ze dan kon uitdelen op school. Terwijl de meisjes op school zaten heb ik natuurlijk ook een taart voor haar gebakken, een appeltaart, dat wilde ze zo graag. Om twee uur kwam Carl langs en zodra ik hem vertelde dat Caitlin jarig was is hij snel naar de winkel gegaan en kwam terug toen de meisjes uit school waren. We hebben dus samen met Carl dus lekker een stukje taart gegeten tot de meisjes al weer naar dansen en cheer moesten. Het dansen is pas om half zeven klaar, dus na het dansen kwam Annie al snel thuis en was het tijd voor Caitlin haar cadeautjes. Wat ik deze week ga doen weet ik nog niet zeker, ik moet in ieder geval tot en met donderdag werken. Nog maar twee weekjes en de meisjes hebben vakantie en over precies een maand zijn mama en Suzanne hier!

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy

Soms gebeurt alles te gelijk

Lieve allemaal,

Mijn laatste blog was nog niet lang geleden, maar er is al weer zoveel gebeurd. Zoals ik al had verteld vloog Annie vorige week maandag naar Perth, vandaar dat ik haar nadat de meisjes naar school waren naar het vliegveld heb gebracht. ’s Middags bleek het dansen gecanceld te zijn en alleen de cheer door te gaan. Helaas was Annie dit vergeten te melden vanmorgen, maar gelukkig was er een andere moeder die me dit vertelde. Na de cheer was het snel douchen, koken en eten. Helaas had ik per ongeluk mijn telefoon op stil gezet en hadden we de telefoon niet gehoord, dit maakte Annie in Perth wat ongerust, maar gelukkig hebben we hier meerdere telefoons.

Dinsdag hadden de meisjes een zwemsportdag van school. Gelukkig wilde Susie ook heel graag komen kijken, wat het super gezellig maakte. Natuurlijk werden er ondertussen enorm veel berichtjes naar Annie gestuurd, die niets wilde missen. Na school en huiswerk hebben we een arretjescake gebakken voor als Annie morgen thuis komt. Verder hebben de meisjes ook nog allebei een kaart gemaakt.

Woensdag hebben we na schooltijd snel even wat huiswerk gemaakt en toen was het tijd om Annie al weer op te halen van het vliegveld. Het was fijn dat Annie weer thuis was en er nog één dag was dat Annie vrij was, voor ze vrijdag weer moest werken.

Nu hadden de meisjes deze week een lang weekend en vandaar dat ze vrijdag thuis waren. Gelukkig hebben we er wel een heel gezellige dag van kunnen maken. Hetzelfde gold voor zaterdag waarbij Kaitlin Fitler langskwam en er gezellig in het zwembad werd gezwommen. Al moest Kaitlin op tijd naar huis, om vijf uur begon de ‘Give it a go’ day. De meisjes moesten hier een cheer voorstelling doen en wilden natuurlijk ook heel graag alles zien en doen. Deze dag stond in het teken van alles wat er in Paraburdoo te doen is. Zo waren alle sportclubs hier, maar ook de andere dingen als de brandweer, kerk en motorclub. Super gezellig dus en de meisjes mochten optreden, wat ze super leuk vonden. Omdat Annie moest werken moest dit natuurlijk wel gefilmd worden. Daarna was het snel naar huis toe, waar Annie stond te wachten met de al gepakte tassen. We zijn meteen naar Susie gegaan, waar de meisjes vannacht zouden slapen. Uiteindelijk hebben Annie en ik ook gegeten bij Susie, maar zijn daarna snel naar huis gegaan.

Vandaag is het maandag en hebben de meisjes nog een dag vrij en liggen nu lekker in het water met Kaitlin Fitler en Jamala (een ander vriendinnetje) en heb ik even tijd om deze blog te schrijven.

Ik hoop dat er nu even een rustige week komt, maar dat weten we natuurlijk nooit zeker.

Ik houd jullie op de hoogte.

Dikke knuffel en kus,

-xxx- Mandy